Een internationaal weekje

Deze week stond in een internationaal teken. Op maandag hadden we natuurlijk de Giro ‘d Italia die langs kwam in Horsens, en op dinsdag kreeg ik ineens een verzoek binnen, om met een vrachtwagen mee te gaan voor een reis naar Zweden. Met geen moment twijfelen, zei ik natuurlijk meteen… ja! Zo werd óók deze week weer een speciale…

Maandag was het eindelijk zover! De Giro ‘d Italia reisde af naar het stadje aan de oostkust van Denemarken! Het stadje waar ik op dat moment verblijf. Dit mocht dus niet gemist worden. Maar eerst begon deze dag met het werk. Druk was het niet, dus wij hadden voor elkaar gekregen om eerder weg te gaan op de zaak om vervolgens de stad in te gaan. Dus om een uurtje of drie gingen we richting de binnenstad en ja hoor… Daar waren ze! De wielrenners waren natuurlijk ietsjes sneller dan ons, maar ze reden gelukkig meerdere rondjes om Horsens heen. Toen we ons naar de finish hadden begeven en een mooi plekje hebben gezocht, gingen we ons klaar maken voor de aankomst van die fietsers. Na dik 4 uur te hebben gefietst was eindelijk het moment daar, waar heel Horsens naar had uitgekeken! De Finish! Maar deze Finish verliep nét even wat anders dan iedereen had voorgesteld. Want nadat de eerste fietser de lijn was gepasseerd, ontstond er een gigantische valpartij! Zeker 30 fietsers waren hierbij betrokken. Ach, het hoort erbij! We kunnen in ieder geval terugkijken op een geweldige ervaring die niet snel zal worden afgepakt.

Het leek er even op dat de dinsdag een normale werkdag zou worden… Werd het ook, maar er gebeurde toch iets wat ik helemaal niet aan heb zien komen. Er werd namelijk aan mij gevraagd of ik morgenochtend om half 7 klaar wil staan om een trip met een vrachtwagen te maken. En niet zomaar een trip, maar een internationale trip. Die kans kon ik natuurlijk niet laten liggen! Eerst speelde ik in de avond nog een voetbalwedstrijd met Stensballe. Maar dat was geen succes. Als je in de 80ste minuut invalt en in de 88ste minuut het veld wordt uitgestuurd, vraag ik me toch af waarom ik dit nog eigenlijk doe. Mezelf voor lul zetten. Dus, ook dat was de laatste keer!

Daar ging ik. Woensdagochtend vroeg stond ik klaar om opgepikt te worden. Een vrij normale vrachtwagen nam me mee. De bestuurder heette Dan. Een Deense man van 42 jaar, die al heel zijn leven in dit vak zit. Als eerst gingen we een hele truck lossen in Skrbk. Dat was wel grappig, want over deze zending had ik zelf zorg over genomen. En als je dan uiteindelijk je eigen zending mag lossen, is natuurlijk wel leuk. Daarna reden we door naar Herning, waar we ramen gingen laden voor de klanten in Zweden. We moesten daarna de oversteek maken van Denemarken naar Zweden. Dat deden we in Frederikshavn. Daar stond de Stenaline op ons te wachten om uiteindelijk pas om 0:00 aan te komen in Göteborg! Wauw, wat een gave stad is dat zeg! Al snel hadden we een parkeerplaats opgezocht waar we zijn gaan slapen. Dan sliep in zijn eigen bed, en sliep op een hoogslaper. En dat allemaal in 1 truck!

De volgende dag gingen we op 5 los adressen lossen. Als eerst gingen we naar Hovas, toen nar Askim, Hillared, Fegen, Ängelholm en we eindigden deze dag in Höganäs. Het leuke van deze zendingen is, dat deze direct bij de klant worden afgeleverd. Dus niet bij een bedrijf. We hadden 1 klant, in Hillared, die 5 kilometer de bossen in woonden. Normale trucks begonnen daar niet aan, maar wij reden gewoon het woud in! Waarom niet… Het kostte wel wat meer tijd bij elkaar, maar je bent wel een avontuur verder! Het nadeel van deze dag was, dat we om 16:00 al leeg waren en geen tijd meer hadden om te laden. Daarom hebben we vanaf 16:00 stil gestaan en weet je even niet meer wat je moet doen! Pfff…..

Na een lange avond te hebben gehad was het alweer vrijdag. Bij het eerste ladingsadres ging het compleet mis! De wachttijd bedraagde….. 3 uur!! Veels te lang natuurlijk. Zeker als je door veiligheidsredenen in de truck moest blijven zitten. Afijn, we gingen door naar het tweede laadadres, in Röstöv, wat gelukkig wel goed ging. Maar dan komt de helse tocht van het midden van Zweden, naar Odense in Denemarken. Een tocht van in totaal 4,5 uur! Omdat we aardig wat haast hadden, reden we in één keer door. Iets wat normaal gesproken niet mag. Uiteindelijk hebben we gelost in Ebje en in Assens. Maar bij de allerlaatste los adres werd ik ook hard aan het werk gezet. Met een pompwagen moest ik 11 pallets van in totaal 11,5 ton van zijn plaats afhalen. Na een gebroken rug en slappe armen verder waren we om 8 uur klaar. Uiteindelijk werd ik in Vejle afgezet en was ik om half 10 thuis. Compleet gebroken natuurlijk. Maar een uurtje slapen heeft wonderen gebracht. Want na dit uurtje stond ik gewoon weer in het centrum met alle Denen en Jordy om er weer een leuk avondje van te maken! Hell yeaah!

Op zaterdag stond er om 12 uur een afspraak bij de kapper.

Maar daarna, tot zondagavond… had ik totaal géén energie meer, om wat te doen. Pffff, einde verhaal!